Jedną z głównych atrakcji w Tatrach są jaskinie, kuszące labiryntami mrocznych korytarzy i tajemniczymi komnatami. Przez Jaskinię Mroźną, Wąwóz Kraków i Smoczą Jamę przeprowadziłam Was w pierwszej części artykułu (kto nie czytał, niech ogarnia), teraz przejdziemy do ciemnej strony Doliny Kościeliskiej.

 

JASKINIA MROŹNA, WĄWÓZ KRAKÓW, SMOCZA JAMA 

 

JASKINIA RAPTAWICKA

• szlak czerwony i czarny: dojście do komory głównej i powrót zajmie 40 minut (na boczne korytarze trzeba przeznaczyć dodatkowe 30 minut)
• różnica poziomów: 128 m (Polana Pisana 1018 m, otwór wejściowy Jaskini Raptawickiej 1146 m)

Szlak zaczyna się tuż za Polaną Pisaną, około godziny od wejścia do Doliny Kościeliskiej. Już na wstępie mamy do pokonania stromą skałę, łańcuchy służą do pomocy, więc trudno nie jest. W dalszej części szlak nie łagodnieje, ale już bez żelaznych ułatwień doprowadza do skrzyżowania szlaków. Czerwono znakowana ścieżka wiedzie w lewo do Jaskini Obłazkowej i Mylnej, my dalej idziemy w górę szlakiem czarnym. Dochodzimy do niemal pionowej, ale też bardzo dobrze urzeźbionej skalnej ściany i z pomocą łańcuchów wspinamy się do otworu wejściowego jaskini. Na koniec czeka nas zejście do komory po 4-metrowej drabinie.

Jaskinia znajduje się w Raptawickiej Turni i niewykluczone, że należy do skomplikowanego systemu Jaskini Mylnej. Dno komory głównej (do której sprowadza nas drabina) pokrywają złomy wapienia, gdyż cała sala powstała wskutek zapadnięcia się niżej leżących próżni skalnych. Pieczara o wymiarach 40 x 10 m i wysokości około 10 m jest dobrze oświetlona, jeśli nie planujemy penetracji bocznych korytarzy, to dodatkowe źródło światła nie będzie konieczne.

Większość turystów kończy zwiedzanie jaskini właśnie w sali głównej, a od niej odgałęzia się kilka ślepo zakończonych korytarzy. Na lewo opada 20-metrowy korytarz połączony z równoległym korytarzem ciasną szczelinką, natomiast na prawo odchodzi 30-metrowy, ślepo zakończony korytarz. Na wprost komory głównej znajduje się mniejsza salka, od której również odchodzą ślepe korytarze. Idąc cały czas na wprost odnajdziemy ciasny przełaz (przekuty przez samego Stefana Zwolińskiego) prowadzący do korytarza, w którym znajduje się mała kapliczka.

PRAKTYCZNE RADY:

• Jaskinia udostępniona jest przez cały rok. Opłaty nie są pobierane.
• Do zwiedzania korytarzy bocznych potrzebna jest latarka.
• Do jaskini należy zabrać ciepłe ciuchy, najlepiej ciemne i takie których nie będzie szkoda pobrudzić (oczywiście jeśli planujecie penetrację bocznych tuneli).
• Wejście do jaskini zajmuje 20 min, przejście jej wraz z bocznymi korytarzami ok.30 min, zejście 15 min.
• Zejście do Doliny Kościeliskiej następuje tą samą drogą. O ile wejście stromą ścianą do otworu jaskini jest stosunkow łatwe, o tyle zejście niektórym sprawia problemy. Najlepiej schodzić twarzą do ściany, ostrożnie stawiać kroki, nie bać się i będzie ok. 😉
• Przy mokrej skale i oblodzeniach trudności na szlaku znacznie wzrastają.

Zwiedzanie Jaskini Raptawickiej najlepiej połączyć ze zwiedzaniem Jaskini Obłazkowej i Mylnej i to w takiej kolejności: najpierw Raptawicka, potem Obłazkowa, na końcu Mylna. Otwory wejściowe tych jaskiń leżą bardzo blisko siebie, ale konkretną chronologię wymusza szlak zejściowy z Mylnej, który jest jednokierunkowy i znajduje się po drugiej stronie skały.

JASKINIA OBŁAZKOWA I MYLNA

• szlak czerwony: 1 h 10 min (+ 20 min na zwiedzanie Jaskini Obłazkowej)
• różnica poziomów: 80 m (Polana Pisana 1018 m, wejście do Jaskini Mylnej i Obłazkowej 1098 m)

Jako, że Jaskinia Obłazkowa znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie Jaskini Mylnej, na dodatek należy do jej systemu, zdecydowałam się opisać je w jednym ustępie. Początek szlaku do tych obiektów jest wspólny z podejściem do Jaskini Raptawickiej – zaczyna się tuż za Polaną Pisaną, około godziny od wejścia do Doliny Kościeliskiej. Na początku musimy pokonać stromą skałę z pomocą łańcucha, później podchodzimy zboczem do skrzyżowania szlaków. Na górę bieży czarno znakowana ścieżka do Jaskini Raptawickiej, natomiast szlak czerwony do Jaskini Obłazkowej i Mylnej wiedzie w lewo. Od rozdroża szlaków ścieżka jest niemal pozioma i po chwili doprowadza do obszernego (9 x 2 m) otworu wejściowego Jaskini Obłazkowej.

Jaskinia Obłazkowa ma długość 120 m, głębokość 5 m i podobnie jak Mylna została wymyta przez wody płynącego niegdyś tędy Potoku Kościeliskiego. Otwór jaskini wprowadza do Sali Wstępnej, oświetlonej przez światło dzienne. Dalsze zwiedzanie wymaga latarki. Dwa krótkie pasaże prowadzą z Sali Wstępnej do załamanego w prawo 20-metrowego korytarza, z którego w lewo odchodzą dwa niskie przesmyki, którymi można przecisnąć się do Sali Końcowej. Łączna długość tuneli wynosi 120 m. Zwiedzanie trwa ok. 20 minut.

Jaskinia Mylna to największa i najtrudniejsza ze wszystkich udostępnionych turystycznie jaskiń w Dolinie Kościeliskiej. Znajduje się w Raptawickiej Turni. Nazwa Mylna znakomicie oddaje charakter jaskini – jest to plątanina korytarzy o łącznej długości 1835 m, z czego do zwiedzania udostępniono 300 m. Temperatura w tunelach oscyluje wokół 6 °C, jednak zimą panują tam mrozy – jest to rezultat przekopania sztucznego otworu. Warto więc zwiedzić Mylną w zimowym sezonie, gdyż we wnętrzu tworzą się lodowe sople.

Przyotworowe części jaskini były znane góralom od dawna, nawet krąży legenda, iż skrywał się tam sam Janosik. Jednak jako pierwszy zwiedził ją i opisał Jan Gwalbert Pawlikowski, a 50 lat później bracia Zwolińscy przy okazji pomiarów odkryli szereg bocznych korytarzy. Po II wojnie światowej za sprawą Towarzystwa Tatrzańskiego przekopano, poszerzono i przygotowano trasę zwiedzania. Zanim tak się stało w Mylnej rozegrała się tragedia. W roku 1945 w labirynt korytarzy zapuścił się pewien ksiądz, prawdopodobnie na skutek utraty światła zabłądził i zmarł z wyczerpania. Jego zwłoki odnaleziono dopiero po dwóch latach. Wniosek? Warto zabrać do Mylnej zapasowe baterie a najlepiej latarkę.

Szlak w jaskini jest jednokierunkowy, oznaczony czerwonymi znakami. Pierwszy fragment to 25-metrowy korytarz prowadzący do sali (Obłazowa Jama) z dwoma otworami. Są to tzw. Okna Pawlikowskiego, nazwane na cześć pierwszego badacza jaskini. Nie dość, że dają naturalne światło, to jeszcze oferują świetne widoki na Dolinę Kościeliską i Bystrą, najwyższy szczyt Tatr Zachodnich. Sporo turystów przychodzi tylko do tego miejsca i zawraca. Pamiętajcie, że dalszy szlak jest stricte jednokierunkowy! W sumie to jest jednokierunkowy od wejścia do Mylnej, ale w Obłazowie Jamie można jeszcze śmiało zawracać. Dalsza trasa wymaga mocnego światła (po zgaszeniu latarki jeszcze nigdy w życiu nie widziałam takich ciemności !), pewnej odporności psychicznej (niektórzy potrafią spanikować w ciemnych korytarzach, nawet byłam świadkiem takiej sytuacji) i mocnych nóg. Strop w jaskini prawie na całej długości szlaku jest bardzo niski – zwyczajnie w świecie trzeba iść w kuckach, a wyższe osoby nawet z tym miewają problem i niemal pełzają w najniższych przesmykach. Przejście z plecakiem oczywiście nastręcza problemy – na plecach nie da rady go nieść, można założyć go na klatę lub tachać w ręku. Tak czy siak, zabranie dużego worka jest kiepskim pomysłem, mniejszy jakoś się przetransportuje – niewygodne to, ale można. Podsumowując, po drodze zdarzają się miejsca, gdzie korytarze się krzyżują tworząc małe salki, pozwalające na wyprostowanie sylwetki, jednak przygotujcie się głównie na kucki. 😛

Z komory z Oknami Pawlikowskiego niski przełaz prowadzi do jaskini właściwej – odtąd będzie CCC: ciasno, ciemno i ciekawie! 😀 Szybko docieramy do rozwidlenia tuneli, a te które można zwiedzać oznakowane są czerwonymi trójkątami. Na prawo odchodzi korytarz, który po 38-metrach doprowadza do największej sali w jaskini, zwanej Wielką Izbą. Na lewo biegnie Ulica Pawlikowskiego – niemal 60-metrowy i bardzo niski tunel zakończony komorą o nazwie „Chóry”. Do skrzyżowania dróg i głównej trasy zwiedzania powracamy tymi samymi tunelami.

Po 15 metrach docieramy do kolejnego rozgałęzienia: w prawo skręca dalsza trasa zwiedzania zwana Białą Ulicą, ale zanim nią podążymy możemy wybrać korytarz na wprost, prowadzący do Skośnej Komory. Po obejrzeniu bocznego korytarza wracamy na główny trakt, czyli Białą Ulicę. Ten najdłuższy korytarz w całej jaskini pokryty był niegdyś białym nalotem (mlekiem wapiennym), dziś charakteryzuje się mętnymi kałużami. Jeden fałszywy ruch i z Białej Ulicy wyjdziecie brunatni! 😛

Następnie szlak skręca w prawo (Wielki Chodnik) na trawers niezbyt głębokiej szczeliny. Aby uchronić turystów od wpadania w tę bruzdę zamontowano łańcuch. Na koniec szczelinę pokonujemy po usypanym mostku i poprzez Komorę Końcową docieramy do sztucznego otworu wyjściowego.

Czerwono znakowana ścieżka (nadal jednokierunkowa) w ciągu 10 minut sprowadza nas na dno Doliny Kościeliskiej, w okolice Polany Pisanej.

PRAKTYCZNE RADY:

• Do zwiedzania jaskini konieczna jest latarka. Warto mieć też oświetlenie zapasowe, bo ciemności w Mylnej są nieprzeniknione, a kapiąca wciąż woda może uszkodzić latarkę). Zasięgu tam nie uraczysz, jeśli nikt nie będzie akurat zwiedzał jaskini, to będziesz zdany na siebie.
• Ciepłe ciuchy są niezbędne. Jest też mokro i brudno, więc warto ubrać coś ciemnego – ciuchy których nie będzie szkoda pobrudzić.
• Konieczne są też solidne buty. W wielu miejscach zalegają kałuże mętnej wody.
• Kask nie jest niezbędnym wyposażeniem, ale na pewno uchroni przed niekontrolowanym zderzeniem ze stropem. Wyniosłam z Mylnej pamiątkę w postaci guza na głowie. 😉
• Jaskinia znakowana jest na czerwono. Nie należy zbaczać ze szlaku i pchać się na własną rękę w nieoznaczone tunele – grozi to pobłądzeniem, co w pakiecie ze stosunkowo małą liczbą turystów, zerowym zasięgiem na komórce, egipskimi ciemnościami i labiryntem korytarzy może źle się skończyć.
• Jaskinia udostępniona jest przez cały rok. Opłaty nie są pobierane.
• Wejście do jaskini zajmuje 15 min, przejście jej 45 min, zejście 10 min.

 

I jak Wam się podobają Tatry od środka? 

Pozdrawiam,

Madzia / Wieczna Tułaczka

 

***

Tu też jest fajnie:

Facebook   Instagram