Jesienna Świstówka

Jest połowa marca, a mnie ciężko wydusić relację z pewnej krótkiej październikowej wędrówki. Może dlatego, że straciliśmy Obywatelkę Blondynę? Deszcz tego dnia tylko potwierdzał nasze nastroje… Najweselsza towarzyszka naszej wycieczki postanowiła wyspać się sumiennie i zostać na kwaterze pod ciepłą kołderką. Skandal, powiecie! Nic bardziej mylnego, bo musicie wiedzieć, że osóbka ta nie jest zwierzęciem górskim, a na wyjazd została namówiona podstępem. Dość, że dzień wcześniej przeleciała się z nami od Kasprowego po Giewont – atrakcji jej wystarczyło. Nam zdecydowanie było mało, więc mimo średniej aury za oknem przetransportowaliśmy odwłoki na Palenicę Białczańską.

Szlak musiał być w miarę krótki, bo obiecaliśmy Blondynie rychły powrót i wspólną biesiadę w karczmie, przy góralskiej nutce. Planowałam „przewalić się” przez Kozią Przełęcz, tak dla „łańcuchowego sportu” i przy okazji zobaczyć Halę Gąsienicową w tajemniczej jesiennej aurze. Ja swoje, a życie swoje, no ale o tym później…

PALENICA BIAŁCZAŃSKA – WODOGRZMOTY MICKIEWICZA – WIELKA SIKLAWA – DOLINA PIĘCIU STAWÓW szlak czerwony, zielony 2 h 45 min (aż nie mogę uwierzyć, ale zmieściliśmy się w czasie…)

Zapłaciliśmy haracz na bramce TPN i ruszyliśmy asfaltem. Nie powiem, żebyśmy szli żwawo, zdaje się, że wczorajsza biesiada nadal krążyła z krwią po organizmie 😉 I chyba po raz pierwszy w życiu nie cieszyłam się z porzucenia szlakostrady do Morskiego Oka… Ależ mi się nie chciało zagłębiać w ciemny las i dźwigać kuper w górę Doliny Roztoki! Po 15 minutach podejścia zielonym szlakiem złapał mnie poważny kryzys. Już chciałam rzucać się na skały i zrobić przysłowiowego bączka 😉 na szczęście akurat ktoś przechodził i trzeba było się ogarnąć 😉 Chwila odpoczynku rozjaśniła mi w głowie i dalsza droga przebiegała bez większych dramatów. Nie licząc deszczu…

Pal licho deszcz! Jak już raz się ogarnęłam, nie było opcji, żeby dziadostwo lejące się z nieba popsuło mi nastrój. Ba! Nawet zaczęłam dostrzegać plusy takiej sytuacji: „O jeju jak nastrojowo! A widzisz te malownicze chmurki wiszące o tam, na grani”? Do Siklawy dotarłam już w bojowym nastroju 🙂 Żywej duszy nie było wokoło, więc zrobiliśmy sobie mały popas. W dalszej drodze do schroniska również nie uraczyliśmy widoku wędrowca. Kurczę! Cała Dolina Pięciu Stawów była nasza!!! Prawie, bo w schronie siedział sobie samotny gbur, co nie raczył nawet na powitanie odpowiedzieć, szybko się jednak zawinął i pozostawił salę do naszej dyspozycji 🙂

Nad szarlotką, notabene moją ulubioną, ważyły się losy dalszej wędrówki. Z racji tego, że rozpadało się na dobre, a ciemne chmury przykryły otoczenie Koziej Przełęczy, postanowiliśmy nagiąć nieco harmonogram dnia i po raz pierwszy w Tatrach zmienić plany. Padło na Morskie Oko przez Świstówkę.

DOLINA PIĘCIU STAWÓW – ŚWISTÓWKA – MORSKIE OKO szlak niebieski 1 h 40 min

Żegnamy puste schronisko. Przed nami banalne w praktyce przejście pofalowanym dnem doliny i podejście zboczem Świstowej Czuby (1763 m). Szlak omija jej wierzchołek dosłownie o rzut beretem, więc grzechem byłoby nie skorzystać z okazji 🙂 Tylko miejcie na uwadze, że Czuba obrywa się 280-metrową przepaścistą ścianą w głąb Doliny Roztoki(!).

Z tego miejsca nadal widać stary szlak, który zamknięto w 1958 roku ze względu na liczne wypadki, także śmiertelne. Trochę deszczu, trochę śniegu i niestety kilku turystów dosłownie spadło w czeluści Doliny Roztoki. Także Moi Drodzy trzymamy się szlaku i grzecznie kierujemy się w prawo, w kierunku kopulastej Świstowej Kopy (1855 m). W nagrodę otrzymujemy znane i lubiane widoczki na Dolinę Pięciu Stawów 🙂

Po szczytowaniu na Kopie 😉 obniżamy się w mały kocioł Świstówki Roztockiej, otulony ramionami Opalonego Wierchu. Świstówka, podobnie jak Buczynowa Dolinka, jest „zawieszona” ponad Doliną Roztoki, choć moim zdaniem nie robi takiego wrażenia jak ta druga. My jednak na podziwianie okolicy nie mamy co liczyć, bo oto niemal całkowicie zagłębiamy się w chmurzyska i w tak tajemniczej aurze przekraczamy grzbiet Opalonego Wierchu i dochodzimy do Równi nad Kępą (dawniej zwanej Wolarnią). W teorii miejsce to dysponuje piękną panoramą na Tatry Bielskie i Wysokie, w praktyce musimy dogłębnie wspomóc się wspomnieniami i oczami wyobraźni… W każdym razie pasjonaci chmur deszczowych mieliby wtedy używanie 🙂

Pozostaje nam kontynuować tę nierówną walkę i sukcesywnie obniżać się w kierunku Morskiego Oka. Ścieżka jest wąska, miejscami bardziej stroma, ale jedynym trudniejszym fragmentem jest przekroczenie słynnego Głębokiego Żlebu. Ponoć kiedyś był tam zawieszony łańcuch, ale już w 2010 roku (szłam tamtędy w sierpniu) nie było po nim żadnego śladu. W każdym razie przejście żlebu zajmuje mniej niż minutkę, skała jest dobrze urzeźbiona i nawet w deszczu nie miałam problemu z pokonaniem tego osławionego miejsca.

Im niżej schodzimy tym więcej zieleniny zaściela okolice szlaku, co rusz ukazują się nam to brzozy, to znów jarzębiny, lub inne niezidentyfikowane okazy – jednym słowem atrakcje w zastępstwie górskich widoczków 🙂 Natomiast na Morskie Oko nie mogę narzekać! Zdjęcia absolutnie nie oddają klimatu, jaki wtedy panował, zupełnie brak mi słów by to opisać. Tę perełkę zachowałam sobie w pamięci już na zawsze. I jak tu się nie zakochać w jesieni?

MORSKIE OKO – WODOGRZMOTY MICKIEWICZA – PALENICA BIAŁCZAŃSKA szlak czerwony 1 h 40 min

Tu nie ma co rozprawiać! Znów rozpadało się mocniej, więc w strugach deszczu stąpaliśmy po kolejnych metrach asfaltówki. Wieczorkiem zrekompensowałam sobie niewygody pogody – pyszne grzane piwko na Krupówkach tylko utwierdziło mnie w przekonaniu, że uwielbiam jesień 🙂

 

PRAKTYCZNE RADY

*Wszystkie praktyczne info dotyczące trasy z Palenicy do Doliny Pięciu Stawów znajdziecie tutaj.

*Wszystkie praktyczne info dotyczące trasy z Morskiego Oka do Palenicy znajdziecie tutaj.

*Zimą szlak jest zamykany, ze względu na często schodzące lawiny zboczami Opalonego Wierchu do Doliny Rybiego Potoku!

*Czasy przejść, które podaję bie uwzględniają przerw na foto sesję czy odpoczynek. Dla przeciętnego piechura cała trasa powinna zamknąć się w czasie 6-7 godzin.

*Szlak jest łatwy – jedynym trudniejszym miejscem jest Głęboki Żleb, który jednak nawet mniej wprawnym turystom nie powinien przysporzyć problemów; trasa jest świetna dla początkujących!