ORLA PERĆ: opis szlaku na odcinku Kozia Przełęcz – Kozi Wierch

Na wstępie odsyłam do wpisu, gdzie zawarłam kilka bardzo istotnych kwestii dotyczących oceny trudności szlaku. Znajdziecie tam również linki do opisów poszczególnych odcinków oraz szczegółową mapkę Orlej Perci.

Fragment szlaku od Koziej Przełęczy do Koziego Wierchu uważam za najtrudniejszy i najbardziej wymagający z całej Orlej Perci. Powiem szczerze, że idąc od Zawratu (choć w sumie to startowałam przecież w Palenicy Białczańskiej) opadłam na siłach gdzieś na grani Kozich Czub. Tego dnia upał dawał się we znaki, a ja miałam dodatkowo nieprzespane nocki za sobą, jednak sam szlak również zdecydowanie przyczynił się do mojego wymęczenia: mało kiedy dawał wytchnąć, za to nieustannie oferował coraz to nowe przeszkody.

KOZIA PRZEŁĘCZ – KOZIE CZUBY – KOZI WIERCH szlak czerwony 1 h 30 min

Uwaga! Szlak jest jednokierunkowy, przejście możliwe w opisywanym kierunku.

Podczas kilkunastometrowego zejścia z Koziej Przełęczy towarzyszy nam szlak żółty, który wiedzie dalej do Doliny Pięciu Stawów. Podchodzimy pod przeciwległą ścianę i obniżamy się wzdłuż żlebu, opadającego do Pustej Dolinki. Ten fragment ścieżki prowadzi po skalnym gzymsie ubezpieczonym łańcuchami. Wiszą one dziwnie wysoko, ale może dlatego, że w żlebie często zalega śnieg. Kolejne łańcuchy pomagają nam podczas przejścia dość wąską półką skalną, podciętą urwiskiem od strony wspomnianej Dolinki Pustej. Z tego miejsca troszkę brakuje mi fotek, bo obydwie łapy miałam wczepione w skałę, a jak tylko znalazłam się w bezpieczniejszym miejscu to ktoś zaczął mnie popędzać, najwidoczniej strasznie się śpieszył… W każdym razie mam szczwany plan i zamierzam odwiedzić Kozią Przełęcz tego lata, więc dorobię brakujące ujęcia 🙂 Moim zdaniem, cały ten fragment szlaku był mało wygodny – miejsca na stopy dość mało, a niemal pionowa skała tuż przed nosem utrudniała przejście. Patrząc od Zawratu, to do tej pory najtrudniejsze dla mnie miejsce, choć może trafniejsze jest określenie: najmniej wygodne.

Dalej ścieżka wiedzie stromym, niemal pionowym kominem w ścianie Kozich Czub. Ścianka jest dobrze urzeźbiona, a łańcuchy i klamry pomagają w przejściu. Wkrótce znaki żółte uciekają w kierunku Doliny Pięciu Stawów, a my dochodzimy do miejsca, gdzie szlak wspina się bardzo ostro w górę. Liczne żelastwo uspokaja sytuację, a drabinka ułożona z klamer wyprowadza nas w miejsce, skąd świetnie widać słynną koleżankę na Zamarłej Turni.

Perć przechodzi na północną stronę grzbietu i czeka nas teraz sporo urozmaiconej wspinaczki, odcinek jest bardzo ciekawy, ale też miejscami stromy i męczący. Nie wszystkie skalne grzędy czy rynny posiadają łańcuchy, więc sporo trasy pokonujemy praktycznie na czworakach 😉 Wychodzimy w końcu na grań Kozich Czub o trzech kulminacjach (2239 m, 2256 m, 2263 m).

Przed nami najtrudniejsze według mnie miejsce na odcinku Zawrat-Kozi Wierch, co czyniłoby je najtrudniejszym na całej Orlej Perci. Mówię tu o zejściu z Kozich Czub na Kozią Przełęcz Wyżnią (2240 m), z której w obie strony opadają niebezpieczne urwiska. Zejście następuje przepaścistą skalną rynną. Na samej górze nie ma asekuracji, klamry i łańcuchy zamontowane są po paru metrach.

Jak się okazało, to niepozorna płyta sprawiła, że na chwilę zamarło mi serce, co zaznaczę, nie zdarzyło się na całej Orlej Perci! Tuż przed przełęczą przechodzimy w poprzek gładkiej płyty skalnej, wzdłuż której przymocowany jest łańcuch. Na stopy wydrążono niewielkie wgłębienia, które mieszczą jedynie czubki butów. Oczywiście wielkość i odległości tych wgłębień względem siebie pozostawiają sporo do życzenia. Środkowe wgłębienie jest tak małe, że czeka nas mała gimnastyka, żeby zmieścić tam dwa czuby buciorów… Do tego łańcuch jest tak kretyńsko zawieszony, że chyba lepiej uczepić się skały niż łańcucha, który mamy na wysokości pasa. Niestety świadomość dużej lufy za plecami nie pomaga… Po przejściu tej ścianki krótkie zejście sprowadza nas do Koziej Przełęczy Wyżniej (2240 m) oddzielającej Kozie Czuby od Koziego Wierchu.

Przed wyjściem na szlak właśnie ten moment napawał mnie strachem… Jak było? Nie tak źle 🙂 Wiedząc, że będzie ciężko, byłam skupiona jak nigdy dotąd na szlaku.Było faktycznie trudno i chwilami mało przyjemnie, ale koniec końców przecież dałam radę 😉 

Nie liczcie na odpoczynek na Koziej Przełęczy Wyżniej, wąskie wcięcie nie daje na to szans – od razu trzeba szturmować pionowe ściany Koziego Wierchu. Jest bardzo stromo, jednak niemal na całej długości podejścia towarzyszą nam sztuczne ubezpieczenia, więc wspinaczka nie nastręcza większych trudności. Jest jeden trudniejszy moment – miejsce, gdzie skała jest prawie gładka, a buty ślizgają się niemiłosiernie. Potrzebowałam dużo siły, by podciągnąć się w tym miejscu na łańcuchu!

Kozi Wierch (2291 m) jest najwyższym szczytem położonym w całości na terytorium Polski, co czyni go również najwyższym punktem całej Orlej Perci. Roztacza się z niego widok, który należy do moich ulubionych… Sami popatrzcie!

Opis kolejnego odcinka czerwonej perci (Kozi-Wierch – Zadni Granat) znajdziecie tutaj.