Z Rusinowej Polany na Gęsią Szyję i hen dalej, aż po Halę ;)

 

W poprzednim wpisie przybliżyłam Was podejście na Rusinową Polanę przez Wiktorówki. Tym razem dostaniemy się tam o wiele przyjemniejszym szlakiem, a nawet pójdziemy dalej, bo aż na Halę Gąsienicową. Tak więc, czeka nas pogoń za zielonymi znakami, przez trzy ikony polskiej części Tatr.

Będąc już kilka razy na Rusinowej Polanie i Gęsiej Szyi, że już nie wspomnę o Hali Gąsienicowej, doprawdy nie wiem jakim cudem zdecydowałam się na ponowne przejście tego szlaku, zważywszy na fakt, iż jego dorodna część wiedzie lasem… Eh już wiem! Za pierwszym pobytem w Tatrach szlak ten dał mi ostro popalić…

Uwaga! Ta historia zawiera morał! 😉

Cofnijmy się zatem kilka lat wstecz. W nogach mam kilka niezbyt wymagających szlaków: jakiś Karb, Świstówkę, Czerwone Wierchy, Ścieżkę nad Reglami. Na nogach jakieś „trekkopodobne” buty, uzupełnione przez jeansy, miejski plecak i kurtkę niby przeciwdeszczową, ale za to lansiarsko białą 😛 Dla pewności zabrałam też jakże gustowny foliowy worek, w którym czułam się jak gigantyczna prezerwatywa 😉 Całkiem szczegółowo opisałam moją garderobę, byście mogli lepiej wczuć się w klimat, albo raczej współczuć mi 😉

Wróćmy do początku. Pogoda na ten sądny dzień nie wróżyła nic dobrego, ale myślałam sobie: „szlak nie jest długi, może zdążymy przed deszczem, najwyżej troszkę nas zmoczy”. Yhm. Jak na Gęsiej Szyi lunęło to po dziś dzień nadziwić się nie mogę jakim cudem skierowaliśmy się w stronę Hali, zamiast chyżo zawrócić durne kupry z powrotem na Rusinową Polanę. Cóż, geneza tej decyzji pozostaje dla mnie zagadką i w sumie powinnam na całą sprawę położyć kołderkę zapomnienia, a już na pewno nie chwalić się tym publicznie, ale co tam – niech popłynie z tej opowieści umoralniająca przestroga 😉

Co więc takiego działo się na trasie? Ano przemokliśmy do suchej nitki, przemarzliśmy na kość, umeczyliśmy się po pachy i takie tam 😛 Czy wiecie, że nasiąknięte ulewą jeansy ważą tonę i tak niemiłosiernie przyklejają się do ud? Ja już wiem 😉 Eh, nastroje podczas tamtej wycieczki zmieniały mi się niczym w kalejdoskopie: od histerycznego śmiechu, przez panikę do totalnej głupawki! Chwilami było niewątpliwie straszno! W końcu, potykając się co chwilę o wystające korzenie i ślizgając na czym popadnie, dotarliśmy jakimś cudem w jednym kawałku, aczkolwiek pod postacią zmokłych kur do Murowańca. Telepanie z zimna nie ustawało. Nie było sensu siedzieć w schronisku, kiedy każdy nasz krok znaczony był niemałą kałużą, a nasze gacie, za przeproszeniem, nadawały się co jedynie do wyżnięcia. Wróciliśmy na deszcz i z jękiem na ustach zeszliśmy do Kuźnic, o dziwo pobijając nasz osobisty rekord prędkości! Potrzeba matką szybkości 😉

Umęczyliśmy się tego dnia konkursowo, widoków nie uraczyliśmy, jednak in plus tzreba zaliczyć zarówno nauczkę jaką dostaliśmy oraz naukę, którą wynieśliśmy. Uwaga morał: Nie ubierajcie grubych jeansów w deszczowy dzień na szlak, bo zaczną ważyć tonę 😉 A tak serio: Tatry to żywioł, nie ważne czy znajdujemy się na grani, czy biegamy po reglach, skiepszczenie pogodowe może dopaść nas wszędzie, a odpowiednie przygotowanie się na zmienne warunki znacznie poprawi nasze bezpieczeństwo. Amen.

Szlak ten, nie wiedzieć czemu, gniótł mnie gdzieś w wewnątrz. Może nie jakoś kąśliwie, bo jednak opierałam mu się kilka lat, ale zaintrygował na tyle, że gdy Tomek z powodu kontuzji nóżki kategorycznie odmówił rewizycie na Małej Wysokiej, postanowiłam wrócić na zieloną ścieżkę w roli nieustraszonego zdobywcy! 😀 Tym razem pogoda była żyleta 😀 I nie wiem czemu tak się teraz cieszę, bo wtedy z każdym krokiem szlag mnie trafiał, że nie szłam w górę ukochanej Doliny Białej Wody…

 

ZAKOPANE – WIERCH PORONIEC – RUSINOWA POLANA – GĘSIA SZYJA – RÓWIEŃ WAKSMUNDZKA – HALA GĄSIENICOWA – KUŹNICE – ZAKOPANE

6 h – średni czas przejścia bez odpoczynków

szlak łatwy – nie ma żadnych trudności technicznych

 

WIERCH PORONIEC – RUSINOWA POLANA szlak zielony 50 h

Początek szlaku zaczyna się przy drodze Oswalda Balzera, prowadzącej z Zakopanego do Palenicy Białczańskiej i dalej do Morskiego Oka. Można powiedzieć o nim jedno: łagodny, łatwy i przyjemny 🙂 Idzie się niemal cały czas płasko, a przez sporą część drogi towarzyszą nam widoczki na góry, tak więc jest to wymarzony początek!

RUSINOWA POLANA – GĘSIA SZYJA szlak zielony 50 min

Co przyjemne szybko się kończy… Łagodny spacerek nagle przeradza się katorżnicze wejście po nie lubianych przeze mnie wstrętnych schodziskach. No nic, widoki z Gęsinki wynagradzają upierdliwe, acz łatwe podejście. Nie chcąc się powtarzać odsyłam do poprzedniego artykułu, gdzie znajdziecie więcej informacji o Rusinowej i Gęsince 🙂

GĘSIA SZYJA – RÓWIEŃ WAKSMUNDZKA – HALA GĄSIENICOWA szlak zielony 2 h 30 min

Cóż tu napisać o tym odcinku? W świetle dnia, przy pełnej widoczności nie zrobił na mnie wrażenia. Wąska ścieżyna wije się dość łagodnie raz nieco w górę, po chwili schodzi nieco w dół – i tak w kółko. Idzie się nawet fajnie, wszak las skutecznie zasłania jakiekolwiek widoki na góry, jakieś tam prześwity na wysokości czarnego szlaku łącznikowego są, ale cóż to jest dla człowieka, który więcej jak pół Polski przejechał, by podziwiać wysokie turnie 😉 Niewątpliwym plusem tego szlaku jest jego znikome obłożenie, w gruncie rzeczy niewielki odsetek piechurów odwiedzających Gęsią Szyję decyduje się kontynuować wycieczkę za zielonymi oznaczeniami. Tak więc tutaj możemy swobodnie cieszyć się błogim spokojem i lasem 😛

Rozczarowanie tym szlakiem nie było może wielkie, jednak sądzę, że przez wiele lat moja noga tam nie postanie, bo i po co?. Czy warto wybrać się na ten szlak? Myślę, że jeden raz na pewno, zawsze to jakaś odskocznia od popularnych i zatłoczonych tras. Osobiście nie widzę powodu by wpadać tam regularnie, mówię tu oczywiście o odcinku Gęsia Szyja – Hala 😉

Wkrótce jednak zostawiamy lasy i docieramy w końcu do Hali Gąsienicowej, że tak powiem w godzinach szczytu. „Ludziów jak mrówków”, Tomek nadal narzeka na nóżkę, nie pozostaje nam nic innego jak zająć swój kącik i obsmażyć facjatę na równo 😉

HALA GĄSIENICOWA – PRZEŁĘCZ MIĘDZY KOPAMI – KUŹNICE szlak niebieski, bądź niebieski i żółty (do wyboru, do koloru) 😉 1 h 30 min

Opis szlaku znajdziecie tutaj. 

 

PRAKTYCZNE RADY:

*Bus do Wierch Porońca jeździ z rejonu dworców z Zakopanem, jest to kurs na Palenicą Białczańską (Morskie Oko). Bilet kosztuje 9 zł.

*Parking na Wierch Porońcu kosztuje 20 zł za auto.

* Bilet do TPN – 5 zł normalny, 2,50 zł ulgowy, 25 zł  7-dniowy normalny, 12,50 zł  7-dniowy ulgowy.

* Ze względu na łatwą dostępność Rusinowa Polana jest często zatłoczona. Warto być tutaj wcześnie rano albo późnym popołudniem.

* Szlak z Rusinowej na Gęsią Szyję po deszczu lub roztopach jest bardzo śliski – robi się błotko, więc uważajcie.

* Gęsia Szyja, tak łagodna od strony Rusinowej Polany, jest w kopule szczytowej podcięta sporymi urwiskami, także nie należy brykać bez opamiętania po jej skałach…

*Bus z Kuźnic do Zakopanego kosztuje 3 zł, jeździ co kilka minut.