ZAKYNTHOS – REJS DO ZATOKI WRAKU

 

Rejs do Zatoki Wraku to obowiązkowy punkt pobytu na wyspie, tak samo, jak spojrzenie nań z klifu. Kto naparzył się na to cudo z góry, zapewne nabrał ochoty na kąpiel w niezwykłych wodach zatoki.

ZATOKA WRAKU OD STRONY LĄDU

 

Wycieczkę do Zatoki Wraku kupić można u rezydenta (opcja droższa, ale z polską obsługą) i w miejscowych biurach, których jest pełno w każdej miejscowości turystycznej (z lokalnym biurem jest taniej, ale z obsługą angielską). Dokładniejsze opisy najciekawszych rejsów (wraz z praktycznymi informacjami) znajdziecie w poście:

ZAKYNTHOS – REJSY 

 

W przypadku Zatoki Wraku mamy do wyboru poniższe opcje:

• rejs tylko do Zatoki Wraku
• rejs do Zatoki Wraku i Błękitnych Grot
• rejs dookoła wyspy z wpłynięciem do Zatoki Wraku

W zatoce z reguły dostajemy do dyspozycji około godziny wolnego czasu (wypytajcie o dokładny czas przed wykupieniem rejsu). To spokojnie wystarcza, by obejrzeć sobie wrak statku, porobić mnóstwo pamiątkowych fotek i popływać w szalenie krystalicznej wodzie. W ciągu dnia w zatoce jest tylko wąski pas cienia – pamiętajcie o zabraniu kremu z filtrem oraz okrycia na głowę

HISTORIA STATKU

Historia statku zaccczyna się w styczniu 1937 roku w Glasgow, gdzie został zbudowany dla J&A Gardner Co. LTD, jako mały masowiec „Saint Bedan” do przewozu ładunków. W 1964 roku został odsprzedany dwóm Grekom i dalej pływał pod nazwą „Meropi”. Po dwóch latach zmieniono nazwę statku na „Charis”. W 1975 roku statek wykupił niejaki Lasikatos z Pireusu i zmienił nazwę na „Panagiotis”. Grek ten okazał się ostatnim właścicielem i prawdopodobnie nie do końca uczciwym, gdyż dalsze losy statku są kiepsko udokumentowane i bardzo niejasne. Jest wiele hipotez i nieścisłości na ten temat. Nawet data zatonięcia nie jest jasna – różne źródła podają rok 1980, 1981 i 1982.

Najczęściej przytaczana (i najbardziej atrakcyjna) wersja opowiada o niemalże pirackiej przeszłości statku. „Panagiotis” od 1975 roku miał pływać jako statek przemytniczy. W 1980 roku rozpoczął swój ostatni rejs z Turcji, z ładunkiem papierosów dla włoskiej mafii. Niektóre źródła podają, że ładunek zawierał dodatkowo alkohol i prostytutki. Cokolwiek przewoził, statek został namierzony na greckich wodach terytorialnych przez straż wybrzeża. Rozpoczął się pościg – „Panagiotis” uciekał na północ, wzdłuż zachodniego wybrzeża Zante. Jedna z wersji mówi, że przez sztorm, który się rozpętał, statek został wyrzucony na mieliznę w zatoce Agios Georgiu (dziś znaną jako Zatoka Wraku). Według innej wersji, statek miał rozbić się wcześniej na skałach w okolicach Porto Vromi. To zmusiło kapitana do osadzenia statku na mieliźnie.

Historie te działają na wyobraźnie, ale jest kilka „ale”. Nie ma wzmianki w dzienniku pokładowym jednostki straży przybrzeżnej o ściganym statku. Nie ma również żadnych innych dokumentów, które by odnotowały ten pościg, a staż przybrzeżna musiałaby taki fakt zgłosić odpowiednim władzom. Do tego tonący „Panagiotis” powinien wysyłać sygnał S.O.S., który ktoś by odebrał i odnotował. Do tego mały, obciążony ładunkiem statek, raczej nie byłby w stanie uciekać przed szybką jednostką straży przybrzeżnej.

Niektórzy mieszkańcy podają mniej ekscytującą wersję. I to dość prawdopodobną. W 1980 roku wrak statku miał być, tak po prostu, osadzony w zatoce przez greckie ministerstwo turystyki. Stworzenie takiej atrakcji miało przyciągać turystów i pomóc w rozwoju turystyki na Zante i dzięki temu zatrzymać emigrację wyspiarzy, którzy uciekali na kontynent w poszukiwaniu pracy.

Na szczęście losy statku po 1975 skrywa mgła tajemnicy, która pozwala nam turystom na wiarę w tę bardziej romantyczną i tragiczną historię wraku.

Pozdrawiam,

Madzia / Wieczna Tułaczka

 

***

Tu też jest fajnie:

Facebook   Instagram