ORLA PERĆ: opis szlaku na odcinku Skrajny Granat – Przełęcz Krzyżne

Odcinek Orlej Perci prowadzący przez Buczynowe Turnie jest najdłuższy ze wszystkich. Nie uraczymy po drodze żadnego szlaku zejściowego, więc jeśli zaczniemy na Skrajnym Granacie, to następna opcja umożliwiająca nam zwianie z grani pojawi się dopiero na końcu wędrówki, czyli na Przełęczy Krzyżne. Chociażby z tego powodu warto wybrać się na ten szlak przy pewnej pogodzie.

Ten fragment Orlej słynie z kruchego i upierdliwego terenu: po każdej ulewie szlak częściowo niszczeje, a żeby było „zabawniej” – woda nanosi nowe pokłady żwiru. Perć jest mocno obłożona łańcuchami oraz klamrami i kluczy w silnie eksponowanym terenie, raz po północnej, to znów po południowej stronie grani. Zanim wybierzecie się w ten rejon, to sprawdźcie swoje umiejętności na Granatach czy w Czarnych Ścianach.

Tak się składa, że przemierzając ten fragment Orlej Perci w opisywanym kierunku, pokonujemy najmniej wygodne odcinki (żleb poniżej Granackiej Przełęczy, zejście z Orlej Baszty, komin w Buczynowej Turni) w dół. Jeśli obawiacie się tych miejsc, to polecam przejść szlak od Przełęczy Krzyżne do Granatów, co prawda większość trasy będziecie pokonywać w górę, jednak moim zdaniem tak jest troszkę łatwiej i wygodniej. W moim przypadku tak było: najpierw szłam klasycznie od Granatów, czyli w dół i dałam radę, później zaliczyłam trasę od Przełęczy Krzyżne i było mi nieco łatwiej, zwłaszcza w dwóch wymienionych wyżej miejscach 🙂

Tutaj znajdziecie mapkę Orlej Perci oraz moje uwagi dotyczące trudności całej Orlej Perci.

 

SKRAJNY GRANAT – KRZYŻNE   szlak czerwony   2 h 30 min

Ze Skrajnego Granatu (2225 m) schodzimy południowo-wschodnim zboczem w kierunku Buczynowej Dolinki. Miejscami jest stromo, a upierdliwe żwirki ciągle osypują się pod nogami, tak więc ciąg łańcuchów znacznie ułatwia zejście do Granackiej Przełęczy (2145 m).

Z przełęczy opada na stronę Doliny Pańszczycy spory żleb i my właśnie do tego żlebu się pakujemy. Schodzimy jego prawą stroną z pomocą łańcuchów, jednak uważajcie na siebie, bo żleb jest ocieniony i często bywa śliski. Po chwili skręcamy w prawo i trawersujemy eksponowane zbocza Orlich Turniczek. Ciąg łańcuchów doprowadza nas pod kilkumetrową stalową drabinkę. Wejście po niej jest łatwe, drabinka nie wisi nad przepaścią, więc absolutnie nie umywa się do słynnej „koleżanki” nad Kozią Przełęczą.

Krótki odcinek, dosyć wąski, stromy i z „biżuterią” (jak to na Orlej bywa) wyprowadza nas na Orlą Przełączkę Niżnią. W tym miejscu przechodzimy na południową stronę grani, gdzie trawersem omijamy szczyt Orlej Baszty (2175 m). Ścieżka i tu jest oczywiście wąska, więc uważajcie przy mijankach i nie ściągnijcie przypadkiem kogoś z łokcia, coby nie spadł do Buczynowej Dolinki 😉 Może żarcik nie na miejscu, ale prawdę mówiąc byłam świadkiem takich zachowań…

Przed nami zejście ukośnym kominem w zboczu Orlej Baszty do trawiastej przełęczy zwanej Pościelą Jasińskiego (2125 m). Asekuruje nas łańcuch oraz klamry ułożone w drabinkę. W jednym miejscu jest bardzo stromo i osoby niskie mogą mieć problem z sięgnięciem odnóżami do skały… Oczywiście mnie się to przytrafiło – taki los kurdupla! Przez chwilę powisiałam sobie na łańcuchu, opuściłam się kilkadziesiąt centymetrów i znalazłam w końcu oparcie dla stóp. Mój towarzysz nie miał tego problemu, no ale on ma zgrabne i długie nogi 😛

Żeby nie było za nudno, to powiem, że z Pościeli Jasińskiego przechodzimy z powrotem na północną stronę grani. Szlak prowadzi w dół, piarżystym zboczem Buczynowych Czub, by po chwili skierować się nieco w górę po eksponowanych skośnych płytach, opadających urwiskiem do Doliny Pańszczycy. Towarzyszą nam oczywiście łańcuchy. Dodam, że ubezpieczenia nie występują na całej długości tego odcinka, a zbocze jest naprawdę strome, więc moim zdaniem to jedno z najbardziej niebezpiecznych fragmentów Orlej Perci – wystarczą oblodzenia, łaty śniegu i może stać się co najmniej niefajnie.

Wychodzimy na wąskie siodełko w grani i przechodzimy znów na południową stronę. Następnie mijamy niewielkie skalne turniczki (dosyć łatwy fragment szlaku, na dodatek służący łańcuchami do pomocy) i dochodzimy do Przełęczy Nowickiego (2105 m), oddzielającej Buczynowe Czuby od Wielkiej Buczynowej Turni (2184 m), którą mamy tuż przed sobą.

Z Przełęczy Nowickiego udajemy się do wcięcia między Wielką Buczynową Turnią a charakterystyczną turniczką Budzową Igłą. Następnie trawersujemy południowe zbocze Turni.

Czeka nas trudniejszy fragment – zejście wzdłuż skalnej szczeliny z niewygodnie zamontowanym ciągiem łańcuchów. A może to sama szczelina jest niewygodna? Nieważne, kłócić się nie będę, w każdym razie musiałam tam wykonać kilka akrobacji 😉 Oczywiście trudności mają zwłaszcza osoby niskie: w rezultacie w jednym momencie znów zawisłam na łańcuchu… i musiałam troszkę kombinować zanim nogi trafiły na grunt. W przeciwnym kierunku – czyli kominem w górę, jest zdecydowanie łatwiej.

Dalej, czeka nas strome zejście w stronę żlebu opadającego z Buczynowej Przełęczy (2127 m), oddzielającej Wielką od Małej Buczynowej Turni. Schodzimy częściowo „na żywca”, częściowo z łańcuchami, a najtrudniejsze zdaje się tragiczne podłoże. Czemu tragiczne? Ano zasypane wszystkim co fabryka dała, przez co nieznośnie osypujące się nam z każdym krokiem. Koncentrujemy się w tym pozornie prostym zejściu, coby nie zjechać wraz ze żwirkami za daleko i wkrótce osiągamy najniżej położony punkt całej Orlej Perci – ok. 2050 metrów n.p.m.

Kogo wynudziło to schodzenie w dół? Mnie na pewno, dlatego szybko odbijamy stromo w górę i wspinamy się po skałach – kto chce może korzystać z niezliczonych ciągów łańcuchów. Ścieżka z początku wije się żlebem pod Buczynową Przełęczą, po czym skręca w prawo na ścianę Małej Buczynowej Turni. Cały ten odcinek nie jest jednak trudny, teren jest dobrze urzeźbiony, żwirki już tak bardzo nie dokuczają, idzie się szybko i nawet przyjemnie.

Wkrótce łańcuchy się kończą i po krótkim trawersie wydostajemy się na grań szczytową Małej Buczynowej Turni (2172 m). Szlak łagodnym trawersem omija skaliste turnie Ptaka i Kopę nad Krzyżnem i dochodzi w końcu na Przełęcz Krzyżne (2112 m), gdzie kończy się Orla Perć. Na przełęczy spotykamy żółty szlak prowadzący na lewo do Murowańca, na prawo do Doliny Pięciu Stawów. 

 

Podoba Ci się opracowanie Orlej Perci? Dawaj lajka, udostępnij i podaj dalej 😛 Wszelkie uwagi, tudzież pochwały, proszę zostawić w komentarzu 😀