Nie wiem czemu turysta wyruszający rano w góry w słoneczny i ciepły dzień zakłada, że pogoda utrzyma się podczas całej wycieczki. Widziałam setki takich przypadków: na nogach trampek, nieco wyżej goła łydka, t-shirt, a w ręku półlitrowa butelka wody. Zapewne też telefon w kieszeni, żeby móc trzasnąć sobie samojebkę na FB. Plecaka brak, a co za tym idzie – brak jakiegokolwiek wyposażenia. Oj sporo takich kwiatków błąka się po górach. Całe ich zatrzęsienie zauważyłam choćby na szlaku do schroniska Tery’ego w Tatrach Słowackich. Niby spacerek do schroniska, a jednak na wysokość 2000 m n.p.m. Powiesz, że się czepiam – no to czytaj dalej.

***

Jest sierpień, w Smokowcu panuje nieznośny upał, więc lekki ubiór zdaje się idealnie pasować do warunków. Czyżby? Zatem przejdźmy się z jednym z tych lekko odzianych delikwentów aż do Terinki.

Ożeż, ale skwar! Całe szczęście, że nie wziąłem żadnej bluzy. Tylko bym ją dźwigał jak debil, a tak, pomykam w górę jak strzała. Light & fast, hehe. O popatrz, a ci tu objuczeni jak osły! Zaiste osły! Jak się tak nie umorduję, hehe.

Ale upał! Pić mi się chce, a woda się kończy… Peszek.

– Panie! A daleko jeszcze? – Pyta napotkanego turystę.

– Jeszcze z półtorej godzinki będzie.

– Phi, a to spoko. Zleci jak z bicza strzelił!

Uff, jak gorąco… Śniardwy bym wychlał. Coś bym też przekąsił, ale spoko, do schroniska blisko.

Boszszszsze, co za debil wybudował schronisko tak wysoko? Żeby ludzi tak męczyć… Ja jego, po drodze nawet nie ma gdzie wody kupić. W schronisku zamówię zimne piwko, a obiad połknę bez gryzienia. Hmmmm. Trochę już mnie wkurza ta droga, wlecze się i wlecze, ale trza być twardym a nie miętkim.

Turysta mimo braku ciężaru na grzbiecie idzie coraz wolniej. Odwodnienie oraz pusty żołądek robią swoje. Ale co tam, do Terinki przecież coraz bliżej. 😀

O, jest Terinka. Wreszcie! Eeeee, myślałem, że to większe będzie. Ale tu tłok! Nie ma gdzie dupy usadzić. Zamówię se chociaż schaba, zanim uklepią, to coś się na pewno zwolni.

– Jak to nie ma schabowego?

– No to dajcie jakieś słowackiego kotleta.

– Ile?!?

Panie, jeszcze żem na głowę nie upadł, żeby tyle za kotlet płacić.

– To co, że to są góry i że to wnoszone. Prawda taka, że nie macie wokół konkurecji, to se windujecie ceny jak chcecie.

– Ja dziękuję. Nie dam się oskubać.

Jeszcze na głowę nie upadłem, żeby tyle za żarcie płacić. Może u Gesslerowej, ale nie w jakiejś budzie na wypiździejewie! A woda kosztuje tyle co wino, szok! Pójdę se usiądę nad jeziorko, na słoneczku. Jest taki piękny dzień.  Przekąsiłbym  jakies małe co nieco, ale i bez tego dam rade. W życiu byłem już gorzej sponiewierany, hehe.

Tylko trochę tu zimno. Może trzeba było jednak zabrać bluzę? O w mordę, ale pizga! Trza się ruszyć bo zamarznę.

– No witam. A panowie to skąd wracają?

– Z Czerwonej Ławki? Można se tam wygodnie posiedzieć?

– No przecież wiem, że to taka przełęcz, hehe. A ładnie tam?

– I mówicie, że fajne łańcuchy są, a potem się chodzi do schroniska w takiej pięknej dolinie?

– I tam też można zejść z powrotem do Smokowca?

Hmmm, może tam by tańsze kotlety były? No nic, trzeba się ruszyć, bo zamarznę…

***

I teraz pomyśl sobie, że ów turysta porwie się na kotleta, tfu, na Czerwoną Ławkę. Bez mapy, jedzenia, kurtki, polara, czołówki. O znajomości topografii i górskiej świadomości już nie chcę nawet wspominać… A jeśli w połowie drogi spadnie deszcz lub rozpęta się burza? A jeśli turysta przeceni swoje siły i nie zdąży zejść przed zmrokiem? Mało takich wniosło swój wkład w rozwój ratowniczych kronik?

Nasze bezpieczeństwo na wycieczce (ale i poczucie komfortu) zależy nie tylko od doświadczenia, wiedzy, ale również od wyposażenia z jakim ruszamy na szlak. Góry chętnie i nader często pokazują groźne oblicze, a to za sprawą szalenie zmiennej pogody. Ta, wiadomo – w górach jest wredna i kapryśna niczym najgorzej rozwydrzona baba. Dlatego na każdą wycieczkę należy dobrze się przygotować, pamiętając, że im wyższe góry i dłuższa wycieczka, tym niedobory w wyposażeniu bardziej dają się we znaki.

A teraz do rzeczy. Co zapakować do plecaka na jednodniową wycieczkę?

UBRANIE

Należy zacząć od… Zapakowania siebie. Ubierz się z zgodnie z panującymi warunkami/prognozą pogody, a odzienie na podlejsze warunki ląduje w plecaku.

• Buty – Trochę siara o tym mówić, ale baletki, japonki i inne cichobiegi to naprawdę mało szczęśliwy wybór. W góry bierze się buty solidne, z mocną podeszwą, taką co to ma dobrze wyprofilowany i głęboki bieżnik. Latem mogą to być buty niskie, na wiosnę-jesień polecam takie za kostkę, lepiej chroniące przed zimnem, deszczem, błotem, śniegiem. Pamiętaj o impregnacji przed wyjazdem!
• Skarpety – Zwykłe bawełniane od biedy ujdą, ale zbierają wilgoć, przez co są powodem powstawania otarć i pęcherzy. Tak z grubsza: na lato sprawdzą się skarpety z domieszką Coolmaxu, na okres przejściowy coś grubszego, np. mieszanina syntetyków i wełny. Często do plecaka pakuję zapasową parę – lubię mieć suche skarpety. 😀
• Spodnie – Stawiam na szybkoschnące spodnie streczowe. Lekkie i elastyczne. Latem pakuję do plecaka krótkie portki na przebranie, jesienią ciepłe getry. W mroźny lub deszczowy dzień warto ubrać spodnie softshellowe albo membranowe.
• Bluzka – Sprawa jasna: w ciepły dzień krótki rękaw, w chłodniejszy – długi. Tu przychylam się ku oddychającym i szybkoschnącym tkaninom. Mokra od potu plama na plecach w zimny, wietrzny dzień potrafi dokuczyć! 😉
• Polar / ciepła bluza – Zapakuj nawet, gdy od tygodnia panują upały. Poranki i wieczory w górach są zazwyczaj zimne, żeby nie powiedzieć mroźne. Im wyżej, tym gorzej. Poza tym nigdy nie wiadomo, co się wydarzy: może przyjdzie nagłe załamanie pogody, może doznasz kontuzji i przyjdzie Ci czekać pomocy przez wieeeeele godzin.
• Kurtka przeciwdeszczowa – Temat rzeka, więc tu ograniczę się do tego, co sama póki co użytkuję. Kurtki membranowe są drogie, sporo ważą i zajmują dużo cennego miejsca w plecaku, zatem zdecydowałam się na Rain Cut z Decathlona za 35 zł. Lekkie to, zajmuje śmiesznie mało miejsca i z deszczem radzi sobie nienajgorzej. „Od biedy” może być też peleryna przeciwdeszczowa – kiepsko sprawdza się w stromym skalnym terenie, ale w Sudetach czy Beskidach jest ok.
• Wiatrówka / softshell – Kto ma wypasioną kurtkę membranową ten nie zaprząta sobie myśli dodatkową ochroną od wiatru. Jako, że na deszcz mam Rain Cut’a musiałam zaopatrzyć się w coś wiatroszczelnego. Mój wybór padł na wiatrówkę, która jest mniej lansiarska od softshella, za to dobrze chroni od zimnych podmuchów, a co najważniejsze: waży tyle co piórko, a po złożeniu jest mniejsza od piórnika.
• Czapka / kaptur / chusta wielofunkcyjna / opaska – Nakrycie głowy uchroni latem przed udarem słonecznym, a wiosną i jesienią od zimna i przejmującego wiatru. Świetnym rozwiązaniem będzie chusta wielofunkcyjna, popularnie zwana buffem, którą można nosić na wiele sposobów i z powodzeniem posłuży jako szalik oraz czapka. Ja zabieram w góry hoodie-buff’a – połączenie szalika i kaptura.
• Rękawiczki – No niestety, nawet latem się przydają, w niskich górach mniej, ale w Tatrach aż za bardzo. Przecież świeży opad śniegu w sierpniu nie jest ewenementem, a miłośników wschodów czy zachodów słońca nie ominą chłodne godziny. Latem zabieram cienkie polarowe rękawice, małe i lekkie, zakupione za jedyne 9 zł. W miesiącach przejściowych pakuję dwie pary: wspomniane polarowe (na ciepłe, południowe godziny) oraz ciepłe z powerstretchu (na mroźne poranki i wieczory). Dwie pary rękawic przydadzą się na zmianę w razie deszczu.

DODATKI

• Stuptuty – Latem nie ma co wydziwiać, natomiast wiosną i jesienią przydadzą się do walki ze słotą, błotem i śniegiem.
• Okulary przeciwsłoneczne
• Kijki
• Czołówka z zapasowym kompletem baterii

HIGIENIA I KOSMETYKI

• Krem z filtrem UV
• Pomadka do ust, najlepiej z filtrem
• Chusteczki
• Chusteczki nawilżane

APTECZKA

• Tabletki przeciwbólowe
• Środek na zakażenie układu pokarmowego i biegunkę, np. Nifurokazyd
• Plastry
• Bandaż elastyczny
• Gaza
• Folia NRC
• Leki, które musisz regularnie przyjmować
• Środek na opryszczkę – Noszę zawsze, od kiedy pewnego pięknego dnia na Orlej Perci poczułam delikatne swędzenie na ustach. Zanim zeszłam do Zakopanego moja górna warga spuchła jak po ukąszeniu osy… A jak ciężko z opryszczką wsuwać kanapki na szlaku!

JEDZENIE I PICIE

• Woda – Półtora litra na łeb to minimum. Im cieplej, tym więcej.
• Witaminy i minerały (do rozpuszczania w wodzie)
• Żele energetyczne
• Herbata w saszetkach – A do tego opcjonalnie: termos, lekki turystyczny kubek, kuchenka turystyczna (pamiętaj o zapalniczce!). W zależności od miejsca i długości wycieczki stawiam na termos bądź schroniskowy wrzątek bądź parzę świeżą herbatkę na kuchence wszędzie tam, gdzie dusza zapragnie. Gorąca herbatka podnosi morale nawet podczas najbardziej dziadowskiej wyrypy. Bez niej robię się marudna.
• Jedzenie (kanapki, warzywa do kanapek, czekolada, batoniki zbożowe, chałwa, suszone owoce, orzechy, gorący kubek i owsianka (jeśli mam kuchenkę).

DOKUMENTY

• Dowód osobisty
• Ubezpieczenie
• Kartka z informacją o chorobach, alergiach, przyjmowanych lekach

FOTO

• Aparat + obiektyw(y)
• Filtry
• 2 karty pamięci – Jedna na wszelki wypadek.
• 2 baterie – Już mi kiedyś niespodziewanie padła w bardzo widowiskowym miejscu, a nie miałam zapasowej…
• Pokrowiec – Ja używam zwykłej szmacianej siatki. 😉 W każdym razie warto umieścić aparat w jakiś pokrowiec, zanim wrzuci się go do plecaka.
• Statyw – Przydaje się zwłaszcza na tzw. złote godziny.
• Szmatka do obiektywu – Można zakupić specjalną ściereczkę do obiektywu, ja używam taką do czyszczenia okularów. Zawsze noszę ją w podręcznej kieszonce w pasie biodrowym.

POZOSTAŁE

• Mapa – Must have.
• Pokrowiec przeciwdeszczowy na plecak.
• Poddupnik – Małe i lekkie siedzisko odizoluje nasze wrażliwe półdupki od zimna bądź skalistego podłoża. Przydaje się zwłaszcza podczas dłuższych popasów.
• Pieniądze
• Telefon komórkowy (naładowany!) z wbitymi numerami do służb ratowniczych. Warto również zadbać o pozycję ICE – to nic innego jak dodanie do listy kontaktów bliskiej osoby pod skrótem ICE (in case of emergency). Osoba ta powinna umieć odpowiedzieć ratownikowi na pytania dotyczące naszego zdrowia, np. grupy krwi, przebytych chorobach, alergiach, przyjmowanych lekach, itd. To znacznie przyśpiesza udzielenie skutecznej pomocy.
• Worki na śmieci i mokre ubrania, worki strunowe na dokumenty
• Kartka i długopis – Można zapisać kontakt do poznanej osoby, spisać myśli krążące pod kopułką lub zanotować szczegóły trasy, by nie umknęły pod naporem wrażeń.

Ważne jest nie tylko to co pakujemy, ale i w co pakujemy. Te wszystkie klamoty przecież trzeba gdzieś upchać, dlatego uprzejmie przypominam o artykule:

JAKI PLECAK WYBRAĆ W GÓRY

Powyższą listę przygotowałam w formacie PDF – możesz ją śmiało ściągnąć, drukować i odhaczać kolejne pozycje, tak aby nic ważnego nie umknęło podczas pakowania. Niepotrzebne wykreślić, potrzebne dopisać. Oczywiście to, co zapakujemy na konkretną wycieczkę zależy od aktualnych warunków oraz miejsca, gdzie planujemy wędrówkę. Swoją drogą, ciekawa jestem Twoich fanaberii – czekam na komentarze oraz wszelkie sugestie. Udostępniajcie dalej, żeby moja praca nie poszła na marne.

LISTA RZECZY DO SPAKOWANIA – PDF

 

Z turystycznym pozdrowieniem,

Madzia / Wieczna Tułaczka

PS. Zimowy sezon został pominięty z premedytacją. W niedalekiej przyszłości przygotuję również listę rzeczy niezbędnych na kilkudniową wędrówkę.

 

***

Tu też jest fajnie:

Facebook    Instagram