TATRY: DOLINA STAROLEŚNA – OPIS SZLAKU DO ZBÓJNICKIEJ CHATY

Trzeba zacząć od tego, że Staroleśna przepiękną doliną jest. Bez pola do dyskusji. Mówię zupełnie szczerze, toteż jeśli Twoje oczęta nie zarejestrowały jeszcze tych cudowności, to zaraz przekonasz się, że warto wybrać właśnie ten rejon Tatr. Szlak przez dolinę jest oczywiście długaśny, jak na słowackie Tatry przystało, lecz w przypadku Staroleśnej akurat nic nie szkodzi – smakowite widoki towarzyszą praktycznie przez cały czas, więc wędrówka mija nad wyraz przyjemnie. Zanim rzucisz wszystko i wybierzesz się na wycieczkę prześledź trasę ze mną. Wirtualnie. Później w terenie będziesz mieć świadomość na co tak wybałuszasz gały i dużą szansę na zaimponowanie wiedzą innym. Wierz mi, tekst: „popatrz kochanie, tam widać Rysy” zabrzmi głupio w Staroleśnej. 😉

JAK DOTRZEĆ?: Generalnie niebieski szlak zaczyna się w Tatrzańskiej Łomnicy, ale nic nie stoi na przeszkodzie, aby zacząć w Tatrzańskiej Leśnej tudzież Starym Smokowcu. Wszystkie te szlaki prędzej czy później łączą się w okolicy Rainerowej Chaty, gdzie zacznę opis szlaku do Zbójnickiej Chaty. Don’t worry, już wcześniej odwaliłam kawał roboty – rozłożyłam wymienione wyżej trasy na czynniki pierwsze i dodałam praktyczne informacje. Wystarczy przeklikać na wpis Dolina Zimnej Wody – opis szlaków.

TRASA: ROZDROŻE NAD RAINEROWĄ CHATĄ – DOLINA STAROLEŚNA – SCHRONISKO ZBÓJNICKA CHATA

CZAS: (średni, bez odpoczynków) 2 h 20 min od rozdroża nad Rainerową Chatą, 4 h 30 min od Tatrzańskiej Łomnicy (szlak niebieski), 4 h 15 min od Tatrzańskiej Leśnej (szlak żółty, niebieski), 3 h 40 min od Starego Smokowca przez Siodełko (szlak zielony, czerwony i niebieski)

TRUDNOŚCI: nie występują przy optymalnych warunkach, 2 odcinki ubezpieczone łańcuchem, bardzo łatwe do pokonania

PRZEWYŻSZENIE NA TRASIE: ok. 660 m od rozdroża nad Rainerową Chatą, 1110 m od Tatrzańskiej Łomnicy, 1045 m od Tatrzańskiej Leśnej, 935 m od Starego Smokowca

ROZDROŻE NAD RAINEROWĄ CHATĄ – DOLINA STAROLEŚNA – SCHRONISKO ZBÓJNICKA CHATA szlak niebieski, 2 h 20 min

Opis trasy rozpocznę od węzła szlaków nad Rainerową Chatą (1304 m), znajdującego się nieopodal miejsca, gdzie Staroleśny Potok łączy się Małą Zimną Wodą tworząc Zimną Wodę.

Znaki niebieskie prowadzą w las, na lewo od Staroleśnego Potoku. Podejście nie jest uciążliwe, bowiem ścieżka wznosi się dość łagodnie. Las szybko ustępuje kosodrzewinie, dzięki czemu można podziwiać potężne urwiste zbocza – po lewej turnie należące do masywu Sławkowskiego Szczytu, po prawej skalny mur Rywocin i Kościołów w Zimnowodzkiej Grani.

Po ok. 40 minutach szlak dochodzi do potoku (1570 m) – okolice mostka to przyjemne miejsce na mały popas. Wiem z pierwszej ręki. Warto uzupełnić brakujące płyny oraz kalorie, bo za chwilę nastąpi bardziej wymagające podejście.

No dobra, koniec obijania. Przebijamy się na drugi brzeg Staroleśnego Potoku i wchodzimy w bardziej skalisty teren. Czas na pokonanie ściany stawiarskiej. Niektórych może zdziwić łańcuch, w końcu w dolinie to rzadki widok. Zamontowano go w skalnym korycie przy lekko eksponowanym trawersie. Najczęściej wisi sobie tylko do ozdoby, a przydaje się w przypadku oblodzeń lub innych podłych warunków. Miejsce nikomu nie sprawi problemów.

Nad progiem szlak ponownie przekracza potok i wspina się zboczem Zbójnickiego Grzbietu w kierunku kotliny, w której ulokował się Warzęchowy Staw (Vareškové pleso, 1834 m). Podejście może troszkę umęczyć ale właśnie od tego momentu zaczynają się najbardziej spektakularne panoramy na trasie.

Zdawać by się mogło, że za widocznym po prawej stronie przesmykiem musi znajdować się schronisko, lecz to jeszcze nie koniec drogi. Dalej otwiera się widok na Długą Kotlinę, w której leży staw o tej samej nazwie (Dlhé pleso, 1894 m). Na krótkim, stromym odcinku zamontowany jest łańcuch, raczej zbędny w dobrych warunkach.

Ostatni odcinek prowadzi wzdłuż brzegu Długiego Stawu, sporo powyżej tafli. Widoczne w oddali schronisko jest już na wyciągnięcie ręki nogi.

Zbójnicka Chata (Zbojnícka chata, 1960 m) – pretenduje do najsympatyczniejszego schroniska w po słowackiej stronie Tatr. Nie miałam jeszcze okazji zweryfikować tej opinii, ale już same opisy załogi na stronie tylko potwierdzają te przypuszczenia. 

Historia schronu sięga początku XX wieku, kiedy to węgierski zarząd lasów wybudował w dolinie chatę dla straży myśliwskiej, od 1910 roku otwartą również dla turystów. Ze względu na skromne wyposażenie (tylko piec i prycze), wilgoć, zimno i ponoć również bajzel zwana była przez polskich taterników Trupiarnią. Czyli przed wojną zbyt przytulnie nie było. W 1923 roku chatę wynajął Klub Czechosłowackich Turystów. Budynek po remoncie zyskał znaną dziś nazwę, która z kolei wzięła się od pobliskich Zbójnickich Stawów. Niestety w czerwcu 1998 roku schronisko doszczętnie spłonęło. Ówczesny chatar zdołał zebrać środki (w dużej mierze z datków zebranych wśród Słowaków) i ludzi chętnych do odbudowy obiektu. W 2001 roku miało miejsce oficjalne otwarcie nowego schroniska, które zachowało oryginalną bryłę i wielkość. Nie ma tu wygód. Prysznica brak, kibelek znajduje się w przybudówce na zewnątrz, łóżek jest tylko 16. Sorry, taki mają klimat! 😀 No i ceny nie należą do konkurencyjnych – standardowy nocleg kosztuje 26 euro, a trzeba pamiętać, że żarcie wnoszone przez nosiczów też ma swoją wartość.

Dolina Staroleśna (Velʼká Studená dolina) w górnej części rozgałęzia się w szereg kotlin i mniejszych dolinek, ułożonych tarasowo, w których znajduje się całe zatrzęsienie stawów – 27 stałych plus kilka okresowych. To największe skupisko w całych Tatrach! Na drugim miejscu znajduje się nasza Dolina Gąsienicowa z liczbą 21 stawów.

Planując wycieczkę do Doliny Staroleśnej miej świadomość, że idziesz niemal na wysokość 2000 m n.p.m. Zbójnicka Chata leży znacznie wyżej i dalej niż schroniska po polskiej stronie Tatr, dlatego ważne jest, aby do wędrówki przygotować się sumiennie. Jakby nie patrzeć – to kawał szlaku. A zatem nie lekceważ dolinnej wycieczki, łatwej technicznie, owszem, ale mogącej zaangażować Cię nawet na 8-9 godzin. Zerknij na wpis:

CO SPAKOWAĆ NA 1-DNIOWĄ WYCIECZKĘ W GÓRY?

SZLAKI ZE ZBÓJNICKIEJ CHATY

Od razu powiem, że szału nie ma. Słowaków już dawno opętała mania nieudostępniania szczytów znakowanymi szlakami turystycznymi (wystarczy zapłacić przewodnikowi i wrota się otwierają), toteż z całego otoczenia tej rozległej doliny na cel można obrać jedynie dwie przełęcze. Nie byle jakie, fakt, ale o Staroleśnych, Świstowych i Jaworowych Szczytach na poziomie samodzielnych wycieczek turystycznych można zapomnieć. O ile szlak Doliną Staroleśną do Zbójnickiej Chaty jest łatwy i dostępny dla każdego sprawnego turysty, o tyle obie drogi na wspomniane przełęcze polecane są dla turystów wprawionych w bojach i obytych z ekspozycją. Prowadzą przez trudne i przepaściste miejsca, gęsto naszpikowane żelaznymi ułatwieniami. Trudnością porównywane do Zawratu z Doliny Gąsienicowej, Świnicy czy Koziej Przełęczy. Także tego, początkujący powinni grzecznie zawrócić tą samą drogą, kto czuje się na siłach może ruszyć:

• niebieskim szlakiem na Rohatkę (Prielom, 2288 m) i dalej Doliną Białej Wody do Łysej Polany; można pokusić się również o zdobycie pobliskiej Małej Wysokiej lub przez Polski Grzebień zejść Doliną Wielicką do Tatrzańskiej Polanki lub Starego Smokowca.

 OPIS SZLAKU NA ROHATKĘ

• żółtym szlakiem na Czerwoną Ławkę (Priečne sedlo, 2352 m) i dalej Doliną Małej Zimnej Wody do Smokowca czy Tatrzańskiej Łomnicy. Tę trasę również ładnie opisałam, zatem po szczegóły zapraszam do wpisów:

OPIS SZLAKU NA CZERWONĄ ŁAWKĘ  I DOLINY MAŁEJ ZIMNEJ WODY

Mam nadzieję, że wycieczka się podobała, a widoki oczarowały!

Górskie pozdro,

Madzia / Wieczna Tułaczka

 

***

Bądź na bieżąco i polub mój profil:

Facebook   Instagram